peruaanse mannen en andere eigenaardigheden

Peruaanse mannen, ja waar moet je beginnen! Als je als Nederlandse vrouw een minderwaardigheidscomplex hebt moet je naar Peru gaan. Elke man maar dan ook echt elke man (zelfs de politieagenten) kijken naar je! Maar vaak blijft het daar niet bij, fluiten kunnen ze hier als de beste, ik denk dat je als man hier niet meeteld als je niet kan fluiten. Maar ze kunnen nog meer, roepen, praten, toeteren (heel populair voor taxichauffeurs maar ook alle andere auto's) gebaren enz. Gelukkig als je ze negeert en gewoon doorloopt geven ze het snel weer op, dus veel last geeft het gelukkig niet. HEt is wel iets waar je aan moet wennen, ik hoor het nu al bijna niet meer. Haha als ik terug ben in Nederland wordt het wel weer heel erg stil :D
Naast de mannen heeft dit land ook andere eigenaardigheden, vanmorgen werd ik wakker en liep ik richting de keuken, waar ik op een bak vol vis stuitte: met het hoofd er nog aan! Wilma vertelde mij dat ze die ging bakken voor het ontbijt! En dat ze hier ook het hoofd uit slurpen want dat is het beste! Wij Nederlanders gooien volgens haar alles maar weg! Na mij eetlust redelijk verloren te hebben gingen we toch maar ontbijten. Van Wilma hebben wij een dienblad gehad zodat we alles makkelijk mee naar buiten konden nemen, maar wat bleek daar lag op dat moment de vis op! Dus Wilma gooit de vis in de pan, houdt het dienblad onder de kraan (straaltje lauw water) en veegt er een doekje overheen (wil je ook niet van weten wat er allemaal mee gebeurd is) en rent ons achterna om ons ons dienblad te geven! HAHa heel lief, maar wij gebruiken het denk ik maar even niet meer, totdat de vislucht eruit is.
Gastvrij zijn ze hier zeker, WIlma heeft gister een compleet nieuwe tuinset (eettafel en stoelen) voor ons gekocht en ook nog een kastje voor bij ons op de kamer! OOk moest er nog muggengaas voor onze ramen komen, er was een schoondochter van haar dus zij heeft dit alles op staan hangen. Toen wij boven kwamen bleek dat er alleen nog geen gaas hing voor een raam waar geen raam meer in zat! Dus WIlma wilde haar schoondochter al weer roepen, wij hebben verteld dat we dat best zelf konden. Dus op een stoel geklommen om het gaas in het raam te spijkeren we hadden alleen nog een hamer nodig. DIe had WIlma: een steen! Dus ik heb met een steen alle spijkers in het raam staan slaan, zo gaat dat dus hier in Peru.