Het Titicaca meer

Zitten nu in Puno, zijn maandag met de bus vanuit Arquipa naar hier gegaan. Hebben in het weekend niet super veel meer gedaan. Zaterdag vooral geluierd, bijgekomen van de berg. En zondag zijn we eerst naar een uitkijkpunt geweest met uitzicht over de stad en daarna naar een molen. Molen was alleen een beetje anders dan we ons voorgesteld hadden, er werd met een molensteen gemalen en was gewoon in een gebouwtje. De molensteen werd aangedreven door een waterval. Niet super veel te zien verder maar wel heel mooi uitzicht en hele mooie plekjes.
Maandag dus met de bus naar Puno gegaan. Zitten nu nog hoger, 4km. Waren helemaal gaar toen we hier aankwamen, toen door naar Hostel. Echt heel erg mooi! Voelt als een 5 sterrenhotel. In Arequipa hadden we een kale kamer en moesten we 1 badkamer met ongeveer 10 mensen delen. En nu hebben we een kamer voor onszelf met eigen badkamer. Ook is hier echt warm water te krijgen (je moet er wel voor bellen) maar dan is het ook echt warm. In Arequipa had je 1 knop en dan moest je met een bepaalde tactiek warm water zien te krijgen. Maar echt warm was het volgens mij niet, was meer koud met een heel klein vleugje warm.
Judith voelde zich alleen helemaal niet lekker toen we hier aankwamen door de hoogte, dus hele avond in bed gelegen en vroeg gaan slapen. De dag daarna zijn we in het plaatsje hier gaan kijken. Heel veel kleiner dan Arequipa en ook weer heel anders qua hoe het eruit ziet. ’ s Middags pilletjes voor de hoogte ziekte gekocht voor Judith en gelukkig hielpen deze heel snel. Want ze liep al 2 dagen met een verschrikkelijke hoofdpijn rond. Ik had gelukkig nergens last van, behalve dat ik nog steeds wel een beetje moeite had met ademhalen.
De volgende dag gingen we op een 2 daagse eiland trip. Zitten hier vlak aan het titicaca meer, hoogste meer van de wereld en meer zit ook voor een deel in Bolivia. Werden ’s morgens vroeg opgehaald en gingen toen met de boot. Soort van rondvaart boot waar je binnen kan zitten (alleen dan met banken aan 2 kanten) en boven. Op de boot pasten ongeveer 20 mensen. De eerste stop was de floating islands. Einlanden zijn compleet gemaakt van riet. En ook de bodem/vloer. Dus elke keer moet er weer een nieuwe laag riet op gelegd worden en word de vloer steeds dikker. Op het moment dat de vloer de bodem van het meer raakt (is daar maar 30 meter diep) dan verlaten ze het eiland en bouwen ze weer een nieuwe. Echt heel mooi om alles daar te zien, is echt iets wat je nergens anders tegen zal komen. Wel heel toeristisch, boten komen er ’s morgens aan en gaan dan naar verschillende eilanden waar ze dan van alles te zien krijgen en dingen kunnen kopen. Daarna gingen we door naar het volgende eiland waar we ook zouden blijven slapen. De bootreis duurde ongeveer 3 uur. Ik heb heerlijk boven op het dek gezeten, heerlijk met de wind en prachtig uitzicht. Je moet wel echt je pet en zonnebril op en hele hoge factor zonnebrand want het meer weerspiegeld de zon nog eens extra.
Aangekomen bij het eiland (Amani eiland)werden we opgewacht door onze ‘mama’ je gaat ongeveer met 2 personen bij 1 mama en dan blijf je bij haar in huis om te eten en te slapen.
Wij hadden mama Gladdys ze woont samen met haar ouders en broers, zussen en nichtjes in een huis halverwerge de heuvel. De we moesten eerst nog een flinke klim maken om bij het huis te komen. De vrouwen dragen dezelfde kleren alleen is de rok een verschillende kleur afhankelijk van welke plaats en stam ze op het eiland horen. Onze kleur rok was roze.
Aangekomen bij het huis hebben we heerlijk te eten gekregen, eerst soep en daarna aardappels met bonen en kaas. En na een kopje thee, de plaatselijke munt thee ook goed voor je als je je niet lekker voelt. Daarna moesten we verzamelen op het voetbalveld waar de mannen eerst een potje voetbal speelden en daarna begonnen we aan de klim naar de top van het eiland om naar ze zonsondergang te kijken. We kregen eerst van onze mama nog een zelf gebreide muts omdat het er zo koud wordt. Dus ik heb een hele mooie uitgezocht (als je hem wilde houden kon je de volgende dag geld geven, anders liet je hem gewoon op je kussen achter).
Klimmen ging nu een stuk beter, kon eindelijk weer een beetje normaal ademhalen. Uitzicht op de top was echt heel mooi, was alleen bewolkt dus we konden geen zonsondergang zien. Wel kon je de boliviaanse bergen zien. Als je op de top 3 rondjes liep mocht je een wens doen, dus dat hebben wij natuurlijk gedaan.
Daarna weer naar beneden en toen was het al weer bijna tijd voor het eten, weer heerlijke soep gegeten en daarna groenten met rijst en natuurlijk weer een kopje thee na.
Daarna was het feest. Judith en ik zijn allebei aangekleed met de plaatselijke klederdracht, dus 2 rokken een blouse en dan een hele strakke tailleband en als laatste een doek die je over je schouders of hoofd kan dragen.
Feest duurde ongeveer een half uur, alle mensen gingen heel snel weg, hebben een paar dansen samen met onze mama gedaan en toen was de zaal leeg, dus zijn wij ook maar gegaan. Maar het was echt heel leuk om hun kleren te dragen!
Heerlijk geslapen ’s nachts en de volgende ochtend kregen we pannenkoeken als ontbijt. Duurde even voor we ze hadden omdat ze een pan hadden die alleen maar aanbakte maar daarna heerlijke pannenkoeken gegeten. Ik had echt voor altijd op dit eiland kunnen blijven, zo mooi en rustig en heerlijk met het meer zo recht voor de deur.
Daarna weer de afdaling naar de boot gemaakt en toen gingen we op weg naar een volgend eiland. Was ongeveer 1 uur varen, maar de ‘weg’ was erg hobbelig. Veel mensen werden er toch niet helemaal lekker van.
Bij het volgende eiland (Taquile eiland) moesten we ongeveer een half uur omhoog lopen om bij het grote plein te komen. Waren weer allerlei toeristische dingen te koop dus na even gekeken te hebben zijn we weer verder gegaan naar een plek waar je echt prachtig uitzicht hebt. Nou moet ik zeggen dat het bij dit eiland niet uitmaakt waar je loopt want overal is het prachtig. Bij het uitkijkpunt zat ook ons restaurant en ik heb zelfs vis gegeten. Volgens iedereen was het echt heel erg lekker omdat het heel vers smaakte. Ik eet niet zoveel vis dus kan het niet echt vergelijken maar zelfs ik vond het lekker dus dat zegt heel wat.
Hierna moesten we weer terug naar de boot 512 traptreden naar beneden. De terugreis ging een stuk minder hobbelig en ik heb weer heerlijk boven op de boot gezeten. Vandaag was er echter niet veel wind en was de zon heel fel (op de heen weg was het lekker maar heel koud en moest je echt je fleechjack aan), dus ik ben aan het eind beneden gaan zitten omdat ik het idee had dat ik wel heel erg aan het verbranden was. Het Titicaca meer is nu ook in de race om bij 1 van de 7 mooiste plekken op aarde te komen, mijn stem hebben ze.
Na 3 uur weer aan het vaste land en toen heel snel terug gegaan naar ons hostel om mijn mama te bellen, want die is vandaag jarig. Maar het tijdsverschil is 7 uur dus ik moest voor 17 uur bellen. Dus mama bij deze nog een keer gefeliciteerd! Judith en ik hebben net nog (voor 17 uur dus je was nog officieel jarig) een stuk taart gegeten hier in Puno.
Wel heel raar ik ben zondag jarig (en judith ook!!!hoe toevallig) maar dan beginnen we aan de inca trail, dus dat gaat best zwaar worden, is een dag die we denk ik niet snel vergeten. Ook op Charlotte haar verjaardag (15 april) loop ik nog ergens op een berg op weg naar Machu Pichu.
Dus de verjaardagen mis ik een beetje dit jaar, maar ben over iets meer dan 2 weken thuis dus dan moeten we het nog maar eens over doen.
Gaan morgenochtend weer verder met de bus op weg naar Cusco. Laatste keer met de bus, want van Cusco naar Lima vliegen we. En van 13 t/m 16 april lopen we de inca trail. Dus denk maar hard aan ons want we kunnen alle steun gebruiken!
Ook zijn er weer nieuwe foto's van Lima, Arequipa en van de eilanden!
Tot de volgende keer!